داستان شماره 2231

داستانهای باحال _ داستانسرا

داستانهایی درباره خدا_ پیغمران_ امامان_دین_ امام علی_ قضاوت امام علی_ اصیل ایرانی _ پادشاهان _عاشقانه_ ملا_ شیوانا_ بهلول_ بزرگان_ غمگین_ طنز_ جالب_ معجزه_ پسرانه_ عبرت آموز هوسرانی_ صفا و صمیمیتها_ شنیدنی_ زندگی_ موفقیتها_ خوش یمن_ طمع_ آموزنده_ بی ادبانه _ احساسی_ ترسناک _بقیه و..

داستان شماره 2231

داستان شماره 2231

هند جگرخوار

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

پیش از طلوع آفتاب جهانتاب اسلام ، سراسر گیتی و مخصوصا شبه جزیره عربستان در آتش فساد اخلاق می سوخت . مردم این منطقه که به کلی از آداب دینی و تعالیم انبیاء دور بودند ، از دست زدن به هر عمل زشت و ناروائی پروا نداشتند . به همین جهت نیز ما آن عصر را جاهلیت می نامیم .
یکی از چیزهائی که در عهد جاهلیت رسمیت پیدا کرده بود ، وجود زنان منحرف و بدنام بود که بیشتر در شهرهای طائف و مکه یعنی مرکز عربستان سکونت داشتند ، این زنها در عروسیها ، جشنها ، شب نشینیها و بزمهای خصوصی به رامشگری و خنیاگری و نوازندگی و رقصهای محلی پرداخته ، بساط عیش و نوش دولتمندان و ارباب نفوذ را رونق می بخشیدند ، و بدین گونه با کمال آزادی ، روزگار می گذرانیدند ، و از هر گونه شهرت و شهوت پرستی برخوردار بودند .
یکی از این زنان بی بند و بار که کوس رسوائیش در همه جا طنین افکنده بود(4) هند دختر عتبة بن ربیعه بود که پدرش از رجال متنفذ و معروف عرب به شمار می آمد . این زن اشرافی خوشگذران و هوس باز پیش از آن که به همسری ابوسفیان درآید ، با بسیاری از رجال سرشناس و جوانان زیبا دارای روابط نامشروع بود . هند اشتیاق زیادی داشت که نامش نقل مجالس و نقل محافل گردد و مرد و زن هنر او را بستانید .
این زن شهرت طلب ، بسیار خودخواه ، کینه توز ، شرور و زباندار در تاءمین مقاصد خود از هیچ چیز باک نداشت !
ابوسفیان از اشراف بنی امیه و سرمایه داران مکه و مردی فخردوست و جاه طلب بود . وی با این زن بدنام ازدواج کرد ولی هند در کارهای خود آزاد بود . این زن هنگامی که شنید پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم نبوت خود را اعلام فرموده و عده ای هم دعوت او را پذیرفته اند و متوجه شد که با پیشرفت کار حضرت ، شکوه و جلال شوهرش تحت الشعاع نفوذ محمد صلی الله علیه و آله وسلم قرار می گیرد ، و خود او هم که شهره شهر بود دیگر آن آزادی و بی بند و باری سابق را نخواهد داشت ، از همان لحظه اول رسما به مخالفت با پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم برخاست و دوش بدوش شوهرش بر ضد آنحضرت به فعالیت پرداخت ، و از هر گونه تهمت و افترا و نکوهش و تمسخر و دروغ نسبت به پیغمبر بزرگوار اسلام خودداری نمی کرد .
در مدت سیزده سالی که پیغمبر اسلام در مکه دعوت خود را اعلام فرمود ، این زن و مرد به اتفاق سایر رؤ سای قریش جلسه ها تشکیل دادند و شعرها در هجو پیغمبر گفتند ، و در مجالس بزم خود خواندند و خندیدند و رقصیدند ، و کاری نبود که نکردند . تا سرانجام به فرمان خداوند ، پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم ناگزیر شد ، شهر مکه را که برای او به صورت کانون خطر درآمده بود ترک گفت و روی به مدینه آورد .
موقعی که سران قریش شنیدند مردم با وفا و مهمان نواز مدینه مقدم پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم را گرامی داشته اند ، و پروانه وار گرد شمع وجودش حلقه زده و به یاری او برخاسته اند ، و تازه مسلمانهای مکه هم دسته دسته مهاجرت نموده و به پیغمبر می پیوندند؛ لشکری بالغ بر هزار مرد جنگی و ساز و برگ کافی که همه گردنکشان و سران مکه در آن شرکت داشتند ، بسیج کرده به جنگ پیغمبر شتافتند .
در این جنگ با این که تعداد سپاه اسلام از سیصد و سیزده نفر تجاوز نمی کرد . مع الوصف سپاه کفر سخت شکست خورد . بیش از هفتاد نفر از ناموران آنها در این جنگ به دست مسلمانان کشته شدند ، هفتاد نفر هم اسیر گردیدند ، و بقیه فرار کردند .
از جمله مقتولین این جنگ که نخستین جنگ رسمی اسلام و کفر بود ، و معروف به جنگ بدر است ، به تربیت عتبه پدر ، شیبه عمو ، ولید برادر ، و حنظله پسر هند زن ابوسفیان بود که هر چهار تن از دلاوران مشهور کفار به شمار می آمدند ، و همه به دست توانا و مردانه جوانمرد نامی اسلام علی علیه السلام به هلاکت رسیدند .
هند بعد از این واقعه که برای او بسیار گران تمام شد ، دست به حیله تازه ای زد ، به این معنی که مرثیه ای در سوک کشتگان جنگ بدر ساخت و زنان و دختران قریش را جمع کرد و با آهنگ اندوهگین و هیجان انگیزی ؛ بر پدر و عمو و برادر و فرزندش نوحه سرائی می نمود ، و از دست پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم و علی علیه السلام و حمزه عموی پیغمبر سران اسلام ، ناله ها می کرد ، و بدین گونه احساسات مرد و زن مشرکین را به منظور تجدید قوای متلاشی شده آنها تحریک می کرد .
او نمی گذاشت زنها اشک بریزند و خود هم ابدا نمی گریست و می گفت تا ما انتقام خود را از محمد نگیریم نباید گریه کنیم ! این تحریکات و اقداماتی که به دنبال آن صورت می گرفت موجب شد که سال بعد لشکر کفار با نفراتی چند برابر سال قبل ؛ در دامنه کوه احد واقع در حومه مدینه با سپاه اسلام مصاف دهند و پیکار کنند .
هند زنها را تشویق می کرد که در این جنگ شرکت جویند و منظره جنگ و شکست مسلمانها را که به نظر آنها حتمی بود؛ از نزدیک ببینند !
بعضی از زنان قریش دعوت هند را که ادعای رهبری داشت رد کردند ، ولی او با نطقهای آتشین و پشت هم اندازیهای خود احساسات آنها را تحریک نمود و حاضر کرد که با وی در جنگ شرکت کنند .
هنگامی که آتش جنگ از هر سو شعله کشید؛ زنها که به دستور هند زره پوشیده بودند در پشت سر لشکر قرار گرفتند .
سپس خود هند در وسط لشکر قرار گرفت و بخواندن اشعار شورانگیز و حماسه های جنگی همراه با دف ، پرداخت و مردان خود را برای نبرد با سپاه اسلام تشجیع می نمود ، به طوری که هر وقت یکی از مردان مشرکین فرار می کرد ، میل و سرمه دان به او می داد و می گفت : ای زن ! چشمت را سرمه بکش ، تو مرد نیستی و باید خود را آرایش کنی !
در این جنگ ، نخست بت پرستان شکست خوردند و عقب نشستند ، ولی در حمله بعد بر اثر غفلت و سستی بعضی از سربازان نومسلمان ، دشمنان از کمینگاه بیرون آمدند و یکباره بر مسلمین تاختند .
هند آن زن زیبا و طناز و کارکشته در دلبری و رامشگری از فرصت استفاده کرد و شخصی به نام وحشی ، غلام جبیر بن مطعم را ملاقات نمود و به او قول داد که اگر پیغمبر اسلام یا علی بن ابیطالب یا حمزه را به قتل رساند؛ او را به خود نزدیک سازد و از مال دنیا بی نیاز گرداند .
این وعده چنان در وحشی که در پرتاب نیزه مهارت داشت اثر کرد که همانوقت در کمین حمزه نشست و از پشت سر نیزه ای به کتف وی زد و او را شهید نمود . موقعی که خبر شهادت حمزه به هند رسید به قدری خوشحال شد که همانجا گردن بند و دست بندهای زرین خود را بیرون آورد و به وحشی بخشید و گفت : نه تنها تا زنده ام تو را فراموش نمی کنم بلکه استخوانهایم در قبر نیز به یاد تو خواهد بود !
سپس با وحشی به بالین کشته حمزه آمد و شکم آن سردار رشید اسلام را شکافت و جگر او را درآورد و در دهان گذاشت و جوید ! ! آنگاه قسمتهائی از اعضاء بدن حمزه را قطع نمود و همه را بند کرد و مانند گردن بند به گردن آویخت ! سایر زنان قریش هم از او پیروی نمودند و با بقیه شهدای اسلام چنین کردند !
بعد از این جنگ ، نیز هند و شوهرش ابوسفیان همچنان در شرک و بت پرستی بسر بردند و پیوسته مشغول نقشه کشی بر ضد پیغمبر عالیقدر اسلام و افکار نورانی او بودند ، ولی نقشه ها یکی پس از دیگری نقش بر آب می شد و کار مهمی از پیش نمی رفت . . .
در سال هشتم هجری پیغمبر با سپاه انبوهی از مدینه حرکت کرد و به قصد فتح مکه به حوالی آن شهر مقدس رسید . پیش از همه کس ابوسفیان از مشاهده سپاه انبوه و نیرومند اسلام به کلی خود را باخت و از سرنوشت خویش بیمناک شد .
ناچار عباس عموی پیغمبر را واسطه کرد که او را نزد پیغمبر(ص ) ببرد و از وی شفاعت نماید . عباس هم او را پیش پیغمبر برد و بعد از گفتگوی زیاد پیغمبر با شروطی او را مورد عفو قرار داد .
ابوسفیان سپس با شتاب وارد شهر شد و با فریاد گفت : ای اهل مکه ! اینک محمد با سپاهی انبوه و مجهز که غرق در آهن و فولاد هستند فرا می رسد ، بدانید که هر کس سلاح بر زمین نگذارد یا به خانه خود ، یا طبق تاءمین محمد به خانه من پناهنده نشود ، جانش در معرض خطر است .
در این موقع که جمعیت دور او را گرفته بودند و جریان را از وی می پرسیدند ، هند خود را به ابوسفیان رسانید و ریش او را گرفت و چند سیلی محکم و پیاپی به گوش او نواخت و گفت : ای مردم ! این مرد نگون بخت احمق را بکشید تا از این سخنان نگوید ! ولی دیگر دیر شده بود ، زیرا همانموقع سپاه اسلام از چند نقطه وارد شهر شدند و اهل مکه را در مقابل عمل انجام یافته قرار دادند . مردم مکه در برابر پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم به زانو درآمدند و بدون هیچگونه مقاومتی تسلیم گردیدند و از پیغمبر تقاضای عفو کردند .
پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم از مشاهده وضع رقت بار آنها که سخت مرعوب شده و دست و پای خود را گم کرده بودند متاءثر شد ، و روی همان شفقت و راءفت ذاتی ، سوابق سوء آنها را نادیده گرفت و همه را مورد عفو قرار داد ، و فرمود: شما همه آزاد هستید ! اسلحه خود را زمین بگذارید و به هر جا که می خواهید بروید ! که در امان می باشید .
سپس پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم با همراهی داماد و پسر عموی رشید خود علی علیه السلام بتهائی را که مشرکین در خانه خدا و پشت بام آن قرار داده بودند؛ درهم شکست ، و فرو ریخت . آنگاه در محلی نشست تا از مردم مکه برای پذیرش دین حنیف اسلام بیعت بگیرد . مردان دسته دسته آمدند و به پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم دست دادند و ایمان آوردند ، و انصراف خود را از اعمال جاهلیت اعلام داشتند . به دستور پیغمبر ظرف آبی گذاشتند ، تا هر زنی که می خواهد ایمان بیاورد ، دست خود را در آن فرو برد و بدین گونه با پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم بیعت کند !
هند زن ابوسفیان هم که روزی در شهر مکه نخود هر آشی بود ، با همه دشمنی که با پیغمبر اسلام داشت ، در این هنگام که جز تسلیم و اظهار مسلمانی چاره ای نبود؛ ولی بعد از کشتن حمزه ، از طرف پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم خون او و شوهرش مباح شده بود؛ نخست از ترس خود را مخفی ساخت ، سپس به طور ناشناس در صف زنانی که می خواستند ایمان بیاورند قرار گرفت ، تا او نیز ایمان بیاورد !
هنگامی که پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم زنان را مخاطب ساخت و فرمود: ایمان شما قبول است به شرط این که دزدی نکنید . هند که می خواست در هر جا نطق کند و رشد و نبوغ خود را به ثبوت رساند؛ در این موقع هم نتوانست آرام بگیرد و در حضور آنهمه زن و مرد گفت : یا رسول الله ! شوهر من ابوسفیان مرد بخیلی است ، من هم پنهانی از مال او بر می دارم ، آیا حلال است ؟ ابوسفیان در آنجا حاضر بود ، وقتی سخن هند را شنید گفت : آنچه تاکنون برداشته ای حلال ولی از این به بعد حرام است !
پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم از گفتگوی آنها خندید و هند را شناخت سپس پرسید: تو هند دختر عتبه هستی ؟ گفت ، آری ، یا رسول الله ! گذشته ها را فراموش کن و مرا ببخش ، خداوند تو را ببخشاید ! پیغمبر مهربان به خاطر پیشرفت دین خداوند و هدایت خلق سوابق او را نادیده گرفت و از تقصیرهای او درگذشت .
آنگاه مجددا زنان را مخاطب ساخت و فرمود: شرط دیگر اینکه فرزندان خود را نکشید . هند گفت : ما فرزندان خود را در کوچکی پرورش دادیم و شما در بزرگی آنها را در جنگ بدر کشتید !
باز پیغمبر فرمود: شرط دیگر اینست که از این پس مرتکب عمل زنا نشوید . هند که تمام حضار به خوبی او را می شناختند درین هنگام با کمال پرروئی گفت : یا رسول الله ! مگر زن آزاده ، تن به عمل زنا هم می دهد ، ؟
از این گفتگو ، حضار که از سوابق او کاملا اطلاع داشتند خندیدند ، پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم هم رو به عمر کرد و خندید ! ! و بدین گونه مراسم ایمان آوردن مردم مکه پایان یافت . ابوسفیان و همسرش از روی ناچاری با همه بی میلی اسلام آوردند ، ولی فعالیتهای آنها که دوش به دوش هم تا سر حد قدرت و امکان ، روز و شب بر ضد پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم و برای محو و نابودی اسلام نقشه می کشیدند ، به همین جا خاتمه نیافت و همچنان ادامه داشت . . .
دشمنیهای دیرین این زن و مرد با پیغمبر خدا ، دسیسه بازیهای فرزند مفسدش معاویه با امیر مؤمنان علی علیه السلام ، و جنایتهای نوه جنایتکار و فرومایه اش یزید پلید ، با اولاد پیغمبر و حضرت امام حسین علیه السلام آنچنان آثار شومی برای عالم اسلام به بار آورد که مسیر مسلمانان را برای نیل به هدفهای تعالیم عالی اسلام ، دگرگون ساخت و آنها را به سرنوشت اسف انگیزی سوق داد که نه تنها جهان اسلام را از جهش بیشتر به سوی معنویت و حقیقت باز داشتند ، بلکه روی تاریخ عالم انسانی را سیاه کردند(1)

به گفته حکیم سنائی در جواب غزالی که لعن یزید را جایز نمی دانست :
داستان پسر هند مگر نشنیدی
که از او و سه کس او به پیمبر چه رسید ؟
پدر او در دندان پیمبر شکست
مادر او جگر عم پیمبر بمکید
او بناحق ، حق داماد پیمبر بگرفت
پسر او سر فرزند پیمبر ببرید
بر چنین کسی نکنی لعنت و شرمت بادا
لعن الله یزید و علی آل یزید

1-- کامل ابن اثیر جلد 2 - ص 103 - 165 - الاصابه ابن حجر عسقلانی جلد 4 - ص 409، سیره ابن هشام و سیره حلبیه و تقریبا همه مآخذ نخستین تاریخ اسلام و سیره رسول اکرم صلی الله علیه و آله

[ پنج شنبه 11 خرداد 1395برچسب:داستانهای زیبایی از دین ( 2,

] [ 11:53 ] [ شهرام شیدایی ] [ ]